يك ملبس فعال، به عنوان مظهر و نماينده‌ى روحانيت- اين، غير از آن ملبسى است كه مثلا در خيابان راه مى‌رود و غلطى هم كرده است؛ همه كه مثل او نيستند- خداى نكرده اشكالى در كارش وجود داشته باشد، بعيد است كه آن جوان، اين قضاوت ظالمانه را نكند و بقيه‌ى روحانيت را با منى كه در دانشگاه هستم، مقايسه نكند. يعنى تأثير كار، اين‌قدر زياد است. روحانى در دانشگاه، اين تأثير را هم بايد بداند. بنابراين، شرط سوم، عبارت از آگاهى و اطلاع نسبت به تأثير عميق نقش مثبت يا منفى روحانى در دانشگاه است. كسى كه وارد دانشگاه مى‌شود، بايد اين سه شرط را بداند.

آسيب‌شناسى اخلاقى و فكرى دانشگاه‌ها

البته من روانشناسى دانشجو را نمى‌توانم بيان كنم. علتش اين است كه خود من، اطلاعات و آگاهى‌هاى زيادى ندارم. البته با دانشجويان خيلى ارتباطات داشته‌ام؛ اما اين‌طور كه بتوانم مثلا تحليل‌گرانه خصوصيات دانشجو را بگويم، نمى‌توانم عرض بكنم. در عين‌حال، ما برخى از خصوصيات را در دانشجويان مى‌بينيم كه اينها مشكلات درونى يا بيرونى دانشجويان است و مسئله‌ساز مى‌باشد.

يك مشكل، مشكل دچار شدن به ابتذال و بى‌تفاوتى و نفوذپذيرى در مقابل فرهنگهاى بيگانه و مضر است. دانشجو در معرض اين فرهنگها قرار مى‌گيرد و اين مشكل دانشگاه‌هاست. من كرارا در اين اجتماعات دانشجويى و دانشگاهى گفته‌ام كه چرا وقتى كسى وارد حوزه مى‌شود، قاعدتاً متدين خارج مى‌گردد؛ اما وقتى داخل دانشگاه مى‌شود، قاعدتاً متدين خارج نمى‌گردد؟! چرا بايد اين‌طورى باشد؟ واقعاً هم توقع درستى است و بايد در نهايت اين باشد؛ اما واقعيت قضيه غير از اين است. واقعيت قضيه اين است كه دانشگاه محيطى است كه به خاطر كثرت جوان در سنين خاص و وجود زن و مرد، در معرض انواع و اقسام انگيزه‌ها و گرايشهاى اخلاقى و فرهنگىِ ناسالم قرار گرفته است.

دانشجو در معرض انواع آسيب‌ها

دانشجو، غير از آن جوانِ در بازار است كه نه از مجله‌ى خارجى، نه از كتاب خارجى و نه از معارف بيرون اين مرز اصلا مطلع نيست. دانشجو، قاعدتاً اطلاع پيدامى‌كند و آگاه و هوشيار است و معارف دنيا