آيه 67 سوره‌مائده سند ديگرى درباره‌رهبرى بعد از پيامبر (ص) است:

«يا ايُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما انْزِلَ إلَيْكَ وَ انْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللّه يِعْصِمُكَ مِنَ النّاسِ؛

اى پيامبر! آن چه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده، ابلاغ كن و اگر نكنى پيامش را نرسانده‌اى و خدا تو را از (گزند) مردم نگاه مى‌دارد.»

بنابر نظر شيعه و سنّى آيه فوق در غدير خم از آخرين آياتى است كه بر پيامبر (ص) نازل شده است. پيامبر اكرم (ص) با خواندن اين آيه از مردم مى‌پرسند:

«أَلسْتُ اوْلى بِكُمْ مِنْ انْفُسِكُمْ‌

؟ آيا من نسبت به شما از خودتان سزاواتر نيستم؟»

بعد از اقرار مردم، دست على (ع) را بلند مى‌كند و مى‌فرمايد:

«مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِىٌ مَوْلاه‌

؛ كسى كه من مولى و ولى او هستم على مولى و ولى اوست.»[1]

در اينجا ولايت امير المؤمنين (ع) ثابت شده است و امير مؤمنان به عنوان ولى مؤمنين از سوى خداوند متعال تعيين مى‌گردد.[2]

حديث ثقلين نيز از جمله روايات متعددى است كه دلالت بر ولايت و امامت ائمه اطهار (ع) دارد و چاره گمراه نشدن مسلمين را در تمسّك به آنان در كنار قرآن ذكر مى‌كند.

«إِنّى تارِكٌ فِيكُمُ الثِّقْلَيْن كِتابَ اللّه وَ عِتْرَتى ما انْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِما لَنْ تَضِلُّوا أَبَدا

...؛ من دو چيز گران مايه، كتاب خدا و اهل بيتم را بين شما مى‌گذارم تا وقتى كه تمسّك به آن جستيد، هرگز گمراه نمى‌شويد ...»[3]

[1] - بحارالانوار، ج 73، ص 108.

[2] - ر. ك. به: طبرسى، مجمع‌البيان، ج 3 و 4، ص 279.

[3] - اين حديث از جمله احاديثى است كه در كتب اهل تسنّن زياد نقل شده است. منابعى كه از اهل تسنّن اين حديث را نقل كرده‌اند به 200 كتاب مى‌رسد. از جلمه: صحيح مسلم، جزء هفتم، ص 123. ر. ك به: استاد مطهرى، مجموعه آثار، ج 4، رهبرى و امامت.