اين‌آيه‌درباره خوردنيهاست ولى علت‌سرزنش، عام‌است؛ زيرا از طرف خود حكمى را صادر كرده و به خاطر همين مورد سرزنش قرار گرفته‌اند.

در برخى از آيات، كسانى كه بر خلاف آنچه خداوند امر فرموده، حكمى صادر كنند، كافر و ظالم و فاسق محسوب شده‌اند.[1]

دسته سوم آيات دالّ بر لزوم اجراى احكام و قوانين‌الهى هستند:

«و اين كتاب (قرآن) را به حق بر تو نازل كرديم، در حالى كه كتب پيشنيان را تصديق مى‌كند و حافظ و نگهبان آنهاست، پس بر طبق احكامى كه خدا نازل كرده در ميان آنها حكم كن و از هوى و هوسهايشان از اين حقى كه به سوى تو آمده پيروى مكن.»[2]

آيه‌اى خطاب به پيامبر اكرم (ص) مى‌فرمايد:

«در ميان آنها طبق آنچه خداوند نازل كرده داورى كن و از هوسهاى آنان پيروى مكن و از آنها برحذر باش، مبادا تو را از بعضى احكامى كه خدا بر تو نازل كرده منحرف كنند.»[3]

آيه‌اى خطاب به اهل انجيل مى‌فرمايد:

«وَلْيَحْكُمْ اهْلُ الْانْجِيلِ بِما انْزَلَ اللّه فيهِ»[4]

اهل انجيل بايد به آنچه خداوند در آن نازل كرده حكم كنند.»

اين دسته از آيات دلالت مى‌كنند كه بايد احكام الهى در جامعه حكمفرما باشند و هدف از نزول كتب، روشن كردن قانون خدا و هدف از ارسال رسل، اجراى احكام الهى بوده است.

خلاصه آنكه، بنابر بينش اسلامى، حقّ قانونگذارى اختصاص به خداوند متعال كه خالق تمام هستى است، دارد و كسى حق جعل و وضع قانون را ندارد مگر آنكه از طرف خداوند مأذون باشد.[5]

[1] - سوره مائده، آيات 44، 45 و 47.

[2] - همان، آيه 48.

[3] - همان، آيه 49.

[4] - همان، آيه 47.

[5] - براى بررسى بيشتر آيات ر. ك. به: جعفر سبحانى، مبانى حكومت‌اسلام، ص 102 به بعد؛ مكارم‌شيرازى، پيام‌قرآن، ج 10، ص 90 به بعد؛ علّامه طباطبائى، تفسير الميزان، ج 10، ص 85.