8- عدم تناسب بين سياست‌هاى اعلامى و اعمالى به دليل عدم محاسبه ظرفيت‌ها قبل از بيان وعده‌هاى سياسى فرهنگى، شعارزدگى، فرصت‌طلبى و اعلام طرح‌ها قبل از تأمين بودجه‌ها و منابع مالى مورد نياز

9- حاكميت نگرش كمّى به مقوله‌هاى فرهنگى به گونه‌اى كه كيفيت فداى كميت، ارائه آمارها و بيلان‌هاى عملكردى مى‌شود و به‌طور كلى فقدان روش مناسب جهت ارزيابى و سنجش مستمر تحولات فرهنگى و اجتماعى و ميزان و محدوده‌ى تأثير فعاليت‌هاى فرهنگ در جامعه‌

10- آسيب‌ها و ناهنجارى‌هاى اجتماعى ناشى از فقر، فساد و تبعيض كه منجر به بى‌ثباتى و ضعف فرهنگى مى‌گردد.

11- انفعال و خودباختگى روشنفكران سكولار و غربزده نسبت به فرهنگ غربى و غفلت آنان از تهاجم فرهنگى از بيرون و درون كشور.

12- فقدان برنامه‌ريزى در نظام آموزشى كشور در جهت اسلامى شدن محيط دانشگاه‌ها و آموزش و پرورش و احتمال دورى مراكز آموزشى از فرهنگ و ارزش‌هاى استقلال‌طلبانه‌ى انقلاب اسلامى‌

13- عدم نظارت عمومى و ملّى يا سازمانى به صورت واقع‌بينانه و هماهنگ بر روند اجراى مأموريت‌هاى فرهنگى توسط سازمان‌ها و نهادهاى ذيربط و عدم تلاش لازم هماهنگ‌ساز توسط نهادهايى چون شوراى عالى انقلاب فرهنگى و شوراى فرهنگ عمومى كشور.

و ...