يا فاطمة! إنّ نساء أمّتى يبكون على نساء اهل‌بيتى و رجالكم يبكون على رجال اهل‌بيتى و يجدّدون العزاء جيلًا بعد جيل فى كلّ سنة فإذا كان يوم‌القيامة تشفعين انت للنّساء و انا اشفع للرّجال، و كلّ من بكى منهم على مصائب الحسين أخذنا بيده و أدخلناه الجنّة. يا فاطمة! كلّ عين باكية يوم‌القيامة إلّاعين بكت على مصائب الحسين فإنّها ضاحكة مستبشرة بنعيم الجنّة؛[1]

اى فاطمه! زنان امّت من براى زنان اهل‌بيت من و مردان امّت من براى مردان اهل‌بيت من اشك مى‌ريزند و سنّت عزادارى را در نسلى پس از نسل همواره حفظ مى‌كنند و آن‌گاه كه قيامت فرا رسد، شما زنانِ آنان و من مردان آنان را شفاعت خواهيم كرد. هر كس در مصيبت حسين عليه السلام اشك بريزد، من دست وى را مى‌گيرم و به بهشت مى‌برم. اى فاطمه! همه چشم‌ها در قيامت گريان است مگر چشمى كه در مصيبت حسين در دنيا گريان باشد؛ آن چشم، خندان و شادمانِ نعمت‌هاى بهشت است.

پرسش‌[2]

نظر امام راحل در باره عزادارى چيست؟

2. چرا امام راحل به عزادارى‌ها اهمّيّت فوق‌العاده مى‌داد؟

3. راز جاودانگى حماسه عاشورا را توضيح دهيد؟

[1]. بحارالانوار، ج 44، ص 292 و 304. مرحوم مجلسى بابى را تحت عنوان« باب ثواب البكاء على مصيبته» ترتيب داده و حدود چهل حديث درباره اهمّيّت عزادارى براى امام حسين عليه السلام و پاداش عزاداران آورده است. ر. ك: بحارالانوار، ج 44، ص 297- 278.

[2] شفيعى مازندرانى، محمد، درسهايى از وصيت نامه امام خمينى(ره)، 1جلد، دفتر نشر معارف - قم، چاپ: پنجاه و هشتم، 1390.