توضيح اين كه: هنگامى كه ارضاى غريزه جنسى از راه طبيعى و ازدواج صورت مى گيرد، نوجوان از طريق مشاهده و لمس و ساير حواس، مركز تحريكات جنسى او در مغز، برانگيخته شده و از جهت فيزيولوژى تأثيراتى كه از چشم و لمس و مانند آن به مراكز مغزى منتقل مى گردد، انعكاس جنسى را مى سازد و عمل جنسى به صورت طبيعى انجام مى گيرد.

اما در مورد استمناء قضيه كاملًا برعكس است و اين راه دگرگون مى شود و تخيّل و تصوّر مناظر خاص و لمس موضعى، جانشين عوامل تحريك طبيعى مى گردد و به اين طريق يك سيستم انعكاس انحرافى در مدار جنسى ايجاد مى شود. (دقت كنيد)

هنگامى كه اين عمل تكرار گردد و «انعكاس انحرافى» در وجود جوان تثبيت شود، سبب مى گردد كه وقتى بخواهد عمل جنسى را به طور طبيعى انجام دهد، نتواند؛ زيرا سيستم طبيعى راه ارضاى غريزه جنسى در او مختلّ شده است و به همين دليل، خود را در كاميابى به هنگام ازدواج ناتوان مى بيند.

اين كيفيت شديداً او را منقلب و ناراحت مى سازد و تكرار آن سر از يك نوع ناراحتى روانى بيرون مى آورد و ادامه آن شخصيت و روان او را تحت تاثير قرار مى دهد».[1]

پس از آنجا كه در هنگام خودارضايى، تمام اعضاى بدن درگير نيست، لذا مغز بايد كمبود آنان را جبران كند و لذا فشار زياد بر مغز و بالتّبع عارض شدن امراض ديگرى در پى خواهد داشت.

[1] - آيت الله ناصر مكارم شيرازى، آيت الله جعفر سبحانى؛ پاسخ به پرسش هاى مذهبى، ص 351 و 352، چاپ دوّم، انتشارات مدرسه الامام على بن ابى طالب( ع)، 1381.