برگ، برگ، برگ بياوريد!

«فَلَمَّا ذاقَا الشَّجَرَةَ بَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما وَ طَفِقا يَخْصِفانِ عَلَيْهِما مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ»[1]؛

پس چون از آن درخت خوردند، زشتى‌هايشان برايشان آشكار شد؛ پس بر آن شدند كه از برگ درختان بهشت خود را بپوشانند.

درخت‌ها، سايه در سايه، چتر در چتر، جوى‌ها دل در هم، بوته‌ها سر در سر ... و ما رد شديم.

مرغ‌ها، ترانه در ترانه، رودها زمزمه در زمزمه، بادها هاى در هو ... و ما رد شديم.

فرشته‌ها بال در بال، حورى‌ها دامن در دامن ... و ما رد شديم.

همه بسته در نطفه‌اى، نطفه در آدم. دست برديم. ما همه بسته در نطفه‌اى، نطفه در آدم. سيب يا گندم؟ ...

[1] - سوره اعراف( 7): آيه‌ى 22