نراندند، نهى نمى‌كند، زيرا خداوند عدالت‌پيشگان را دوست دارد».

يعنى اقليت‌هايا غير مسلمانان اگر با شما جنگ مذهبى اعلام نكردند و به شما فشار نياوردند و شما را از وطنتان خارج نكردند خداوند شما را از اين‌كه با آنها با عدالت و نيكى رفتار كنيد نهى نمى‌كند. بدين ترتيب اسلام اجازه مى‌دهد اقليت‌هاى مذهبى در جامعه اسلامى حضور داشته باشند و از حقوق انسانى و آزادى مذهبى برخوردار گردند.

در آيه ديگر مى‌فرمايد:

و إنّما ينهاكم اللّه عن الّذين قاتلوكم فى الدّين و أخرجوكم من دياركم و ظاهروا على إخراجكم أن تولّوهم و من يتولّهم فأولئك هم الظّالمون.[1] «شما را از دوستى و رابطه با كسانى نهى مى‌كند كه در امر دين با شما پيكار كردند و شما را از خانه‌هايتان بيرون راندند و يا به بيرون راندن شما كمك كردند، هركس با آنان رابطه دوستى داشته باشد، ستمگر است».

سياست كلى اسلام، درباره اقليت‌هاى مذهبى و غير مسلمانان، از اين دو آيه كاملا فهميده مى‌شود، يعنى مادامى كه‌

[1] - ممتحنه/ 11.