ميليون‌ها بشكه نفت فروخته مى‌شد ولى نمى‌توانستند جمعيت سى ميليونى را اداره كنند؛ و تمامى امور مملكت به بيگانگان وابسته بود و طرّاحى مهم‌ترين امور سياسى و نظامى و اقتصادى ما، به دست دشمنان ملت و آيين و دين بود و آنها بودند كه هرچه را مى‌خواستند، مى‌خريدند و هرچه را مى‌پسنديدند، بهاى آن قرار مى‌دادند.

نظام كشاورزى كشور را كه قرن‌ها جوابگوى احتياجات مردم بود، نابود مى‌كردند و ما را به بازارهاى اجنبيان كشانده و رگ و ريشه حيات ما را، به دست همان جنايتكاران، زير سلطه خود درآوردند. آنان، بر معادن سرشار كشور- كه مى‌توان گفت نفت از كوچك‌ترين آنها بود- دست‌اندازى كرده، وجب به وجب خاك گران‌بهاى كشور را اندازه‌گيرى و حسابگرى كرده، به غارت بردند و ما را گويى جز مجسمه‌اى بى‌جان نمى‌دانستند. هرچندى يك بار به تمام شدن ذخاير نفتى اشاره مى‌كردند و ما يك باره به فكر فرورفته كه با داشتن نفت ما را به استضعاف كشاندند، اگر نفت تمام شود با ما چه خواهند كرد؟! و بيش از همه چيز، استعمار فكرى و عقلى، بر ما چنان چيره شده بود كه بسيارى آن چنان فرنگى مآب شدند كه آب را هم مانند آنان مى‌نوشيدند، مانند آنان سخن مى‌گفتند. و در حركات و سكنات خود آنان را الگو مى‌دانستند، يعنى سلطه استعمار بر ذهنيت بسيارى چنان بود كه دشمن، قبله و غايت آمال آنان شده بود، و از اين فاجعه عظيم هم غافل بودند و اگر نقّادان حسن نيت دارند، چگونه سوء نيت طاغوتيان را در حدّ وسط استدلال مضر نديده ولى فتواى فقيه عادل تارك هوا را در اين زمينه مضرّ مى‌دانند؟!

13. ولايت فقيه مسأله‌اى اعتقادى و فقهى‌

برخى از نقادان به گمان شخصى به خلافت و نيابت از پيامبر را طرحى از جانب سودجويان دانسته از آن به يك مسئله سياسى و دنيايى تعبير كرده‌اند و چنين گفته‌اند:

خلافت مفهوم سسياسى، پس از رحلت رسول خدا شروع شد و در اين زمان بود كه مسئله خلافت و جانشينى آن حضرت (امير المؤمنين عليه السّلام) در امور ادارى و سياست‌مدارى جامعه نوپاى اسلامى به ميان آمد. تاريخ اسلام در مرحله نخستين، خلفاى راشدين را به اين نام ضبط كرد و پس از آن، اين سمت دستاويز خلفاى بنى اميه، و بنى العباس گرديد ...

بايد به اين نكته توجه كرد كه مفهوم سياسى و تاريخى خلافت، صرفا يك مفهوم يا پديده‌