2. تحريف ناشدگى‌

صرف بنياد الهى در اصل نخستين يك دين براى اثبات حقانيت فعلى آن كافى نيست؛ بلكه بايد وثاقت كتاب آسمانى آن از جهت مصون بودن از تحريف و دستكارى‌هاى بشرى نيز اثبات شود.

براى اثبات وثاقت كتاب آسمانى، يعنى استناد قطعى آن به پيامبر و تحريف نشدن آن، مى‌توان از روش‌هاى 1- 1 و 2- 1 و 4- 1 استفاده نمود.

در خصوص قرآن به لحاظ اعجاز بودنش روش 3- 1 نيز كاربرد دارد.

3. نسخ ناشدگى‌

استمرار حقانيت دين تابع نسخ نشدن توسط شريعت حقه پسين است.

نسخ شدن يا نشدن يك دين از دو طريق به دست مى‌آيد:

3- 1. عدم جانشينى شريعت حقه پسين؛

براساس اين ضابطه تا زمانى كه شريعت الهى جديدى نازل نشود شريعت قبلى باقى است و با پيدايش شريعت جديد، شريعت پيشين منسوخ مى‌شود. از اين رو با آمدن شريعت اسلامى شرايع پيشين براى هميشه منسوخ خواهند بود.

3- 2. ادعاى خاتميت؛

دينى كه اصل الهى‌بودن و تحريف‌ناشدگى كتاب آسمانى آن اثبات شده باشد اگر ادعاى خاتميت كند، به لحاظ صدق قطعى اين ادعا نسخ‌ناپذيرى آن براى هميشه ثابت مى‌شود و ملاكى براى كشف كذب و عدم حقانيت همه اديان ادعايى بعدى خواهد شد. بنابراين خاتميت اسلام به تنهايى دليل قاطع بر كذب و بطلان همه اديان بعد از آن همچون آيين سيك‌