كارويژه‌هاى عدالت‌گرايانه دين‌

1. بينش و انگيزش؛

نقش دين و پيامبران در نحوه نگرش به عدالت و انگيزش نسبت به آن نقش بديع و انحصارى است و با ديدگاه فيلسوفان و ديگر مصلحان اجتماعى تفاوت بنيادين دارد:

1- 1. در بعد نظرى، «دين» با ارائه جهان‌بينى عدالت‌نگر، عدالت بشرى را به عنوان جزئى ازكل عدالت جهانى مى‌شناساند، نه اين كه اين جهان را آكنده از جور و ستم و ناموس آن را تنازع بقاء دانسته و عدالت را به ناچار تنها براى تأمين منافع خود، لازم شمرد. از طرف ديگر دين آينده بشريت و حركت تاريخى بشر را به سمت برقرارى عدالت فراگير و جهان گستر معرفى مى‌كند.[1]

1- 2. در بعد عاطفى و انگيزش، «عدالت» را امرى مطلوب، پركشش، جاذبه‌دار و مطبوع و دلپذير مى‌سازد.[2]

2. ارائه قوانين عادلانه؛

مطمئن‌ترين منبع قوانين عادلانه براى بشر، قوانين دينى و الهى است. قانون عدالت، هرگز از انسان اسير شهوات و خودخواهى، انتظار نمى‌رود. علم و تكنولوژى نيز نه تنها انسان را به عدالت نزديك نساخته، بلكه بر اثر اسارت آن در دست انسان‌هايى كه اسير شهوات و هواهاى نفسانى و قدرت طلبى خويشند جهان را در توحشى مدرن قرار داده است.

[1] - بنگريد: همان، تكامل اجتماعى انسان، قم و تهران: صدرا

[2] - جهت مطالعه بيشتر بنگريد: شهيد مطهرى، يادداشت‌ها، ج 4، صص 174- 177