امام حسن عليه السّلام و محاصره عثمان‌

مورّخان مى‌گويند: هنگامى كه انقلابيان، عثمان را به محاصره خود درآوردند، على عليه السّلام دو فرزندش، حسن و حسين عليهما السّلام را براى دفاع از عثمان به خانه‌اش فرستاد. طلحه و زبير نيز هركدام فرزند خود را بدين منظور فرستادند.

مى‌گويند: بر اثر سنگ‌هايى كه مردم به طرف خانه عثمان پرتاب مى‌كردند، امام حسين عليه السّلام در كنار در خانه عثمان مجروح شد و خون بر صورتش جارى گرديد. آن‌گاه انقلابيان از ديوار خانه بالا رفته و عثمان را كشتند.

امير المؤمنين عليه السّلام چون آشفته‌اى غمين از راه رسيد و يك دست خود را بلند كرد به صورت حسن زد و دست ديگرش را به سينه حسين، و ديگران را ملامت كرد و ناسزا گفت كه چگونه امير المؤمنين كشته شد و شما در خانه حاضر بوديد؟[1]

[1] - ر. ك: الصواعق المحرقه، ص 115 و 116؛ مروج الذهب، ج 2، ص 344 و 345؛ الامامة و السياسة، ج 1، ص 42- 44؛ انساب الاشراف، ج 5، ص 69- 95؛ البدء و التاريخ، ج 5، ص 206؛ تاريخ مختصر الدول، ص 105؛ سيره ائمه اثنى عشر، ج 1، ص 527- 540 از ابن كثير؛ تاريخ طبرى، ج 3 ص 418 و 419؛ دلائل الصدق، ج 3، ص 193، نقل از: بعضى از منابع پيشين و از ابن اثير و ابن عبد البر؛ الفخرى في الآداب السلطانيه، ص 98، در اين كتاب آمده:« ان الحسن قاتل قتالا شديدا حتى كان يستكفه و هو يقاتل عنه و يبذل نفسه دونه»؛ عقد الفريد، ج 4، ص 290 و 291.