1. 4. عملكرد تقنينى‌

در حكومت جهانى حضرت مهدى (عج) محور و ركن تمامى قانون‌گذارى‌ها و وضع مقررات، احكام الهى و قرآن است. در اين عصر، محور و مركز همه افكار و آرا و تصميم‌گيرى‌ها، قرآن و آموزه‌هاى متعالى آن بوده و همه قوانين و مقررات به قرآن عرضه خواهد شد. اين قوانين در صورتى قابل پذيرش خواهند بود كه مطابق و هماهنگ با قرآن باشد. البته اين غير از قوانين و دستوراتى نوين است كه خود امام عليه السّلام مى‌آورد و يا مقررات و احكام ثانوى (احكام غير ثابت شرعى) است كه خود او، آنها را وضع و به مردم و كارگزاران ابلاغ مى‌نمايد.

در روايتى آمده است: «چون قائم قيام مى‌كند، امر تازه و احكام تازه مى‌آورد ...»[1]

و نيز: «هنگامى‌كه قائم خروج مى‌كند امر تازه، روش تازه و داورى تازه با خود مى‌آورد».[2]

امير مؤمنان على عليه السّلام نيز درباره اينكه امام مهدى (عج) نظرات، قوانين و خواست‌ها را مطابق با قرآن مى‌كند، مى‌فرمايد: «او خواسته‌ها را تابع هدايت وحى مى‌كند، هنگامى كه مردم هدايت را تابع هوس‌هاى خويش قرار مى‌دهند و در حالى كه به نام تفسير، نظريه‌هاى گوناگون خود را بر قرآن تحميل مى‌كنند، او نظريه‌ها و انديشه‌ها را تابع قرآن مى‌سازد».[3]

در واقع مهم‌ترين اقدام حضرت در بعد قانون‌گذارى، احياى قوانين اسلام، ارائه برداشت صحيح و درست از آنها و اجراى كامل اين قوانين است. وجود يك قانون خوب و برتر- كه آن هم از قرآن اخذ مى‌شود- باعث رشد و پيشرفت جامعه جهانى مى‌شود. آموزه‌هاى حيات‌بخش اسلام هميشه و در هر مكانى، توانايى پاسخ‌گويى به‌

[1].« إذا قام القائم عليه السّلام جاء بأمر جديد ...»: محمد بن محمد شيخ مفيد، الارشاد، ج 2، ص 384؛ على بن عيسى اربلى، كشف الغمة، ج 2، ص 465.

[2].« إذا خرج‌[ القائم‌] يقوم بأمر جديد و ... و سنة جديدة و قضاء جديد ...»: محمد بن ابراهيم نعمانى، الغيبة، ص 254، ح 13.

[3].« يعطف الهوى على الهدى إذا عطفوا الهدى على الهوى و يعطف الرّأى على القرآن إذا عطفوا القرآن على الرّأى ...»: نهج البلاغه، خطبه 138.