5. داشتن سواد خواندن و نوشتن براى شوراى روستا و داشتن حداقل مدرك ديپلم يا معادل‌آن براى شوراى شهرهايى كه حداكثر تا يك ميليون نفر جمعيت دارند و مدرك‌فوق‌ديپلم يا معادل آن براى شوراهاى شهرهايى كه داراى بيش از يك ميليون نفر جمعيت‌اند.[1]

افزون بر اين اشخاصى كه به دليل سوابقشان از عضويت در شورا محروم‌اند نيز بدين ترتيب ذكر شده‌اند:

1. كسانى كه درجهت تحكيم مبانى رژيم سابق نقش داشتند؛

2. محكومان به جرم غصب اموال عمومى؛

3. وابستگان به احزاب غيرقانونى؛

4. محكومان به جرم اقدام عليه جمهورى اسلامى؛

5. محكومان به ارتداد؛

6. محكومان به حدود شرعى؛

7. محكومان به خيانت و كلاهبردارى؛

8. مشهوران به فساد و متجاهران به فسق؛

9. قاچاقچيان مواد مخدر و معتادان به اين مواد؛

10. محجوران؛

11. وابستگان به رژيم گذشته مانند اعضاى مجلس سنا، شوراى ملى سابق و انجمن‌شهر.[2]

ناگفته نماند براساس ماده 94 قانون شوراها، وزارت كشور مجرى انتخابات شوراهاست و انتخابات شوراها با آراى مستقيم و مخفى مردم و به صورت اكثريت نسبى برگزار مى‌گردد. البته اعضاى شوراى بخش به‌گونه‌اى غيرمستقيم و از ميان اعضاى شوراهاى روستاهاى تابع آن بخش انتخاب مى‌شوند.[3]

[1]. قانون تشكيلات شوراهاى اسلامى، ماده 26.

[2]. همان، ماده 29.

[3]. محمدجواد رضايى‌زاده، حقوق ادارى( 1)، ص 175.