امام (قدس سره) در 16 بهمن 1357 شكل يافت، عملكردى داشت كه مورد تأييد مردم و امام (قدس سره) نبود، از اين‌رو پس از حدود نُه ماه به پايان رسيد.

حاكميت كوتاه دولت موقت كه در آن ليبرال‌ها قدرت اجرايى كشور رادر دست داشتند- و اعضاى نهضت آزادى و جبهه ملى نقش اصلى را در آنايفا مى‌نمودند- موقعيتى فراهم نمود كه آمريكا با توجه به گرايش فكرى اين دولت به غرب، براى انحراف و تحريف انقلاب اسلامى در موقعيت مناسبى قرار گيرد.

دراين‌باره لينگن، كاردار سفارت آمريكا در تهران طى نامه‌اى به وزارت امور خارجه آمريكا، سياست آمريكا را حمايت از «ميانه‌روها» قلمداد مى‌كند.[1] بر اساس اسناد به‌دست‌آمده از لانه جاسوسى (سفارت آمريكا) در تهران، ارتباط اين سفارت با «ملى‌گراها» در نهضت آزادى و جبهه ملى، به‌ويژه با تشكيل دولت موقت تشديد مى‌شود و حتى بازرگان از رابطه با آمريكا و همكارى با آنها سخن مى‌گويد؛[2] تا جايى كه كارتر در خاطراتش مى‌نويسد:

بازرگان و اعضاى كابينه‌اش كه اكثراً تحصيل‌كرده غرب بودند، با ما همكارى داشتند.[3]

بنابراين انحراف انقلاب اسلامى توسط دولت موقت و با حمايت و برنامه‌ريزى آمريكا، از اولين تهديدات به‌شمار مى‌رفت. با تسخير لانه جاسوسى آمريكا در 13 آبان 1358 و به‌دست آمدن اسناد همكارى آنان با آمريكايى‌ها، دولت موقت بازرگان در 14 آبان 1358 استعفا كرد و اين خطر مرتفع گرديد.

حضرت امام (قدس سره) درخصوص نهضت آزادى و دولت موقت چنين نوشت:

... پرونده اين نهضت و همين‌طور عملكرد آن در دولت موقتِ اولِ انقلاب شهادت مى‌دهد كه نهضتِ به‌اصطلاح آزادى، طرفدار جدى وابستگى كشور ايران به آمريكاست و دراين‌باره از هيچ كوششى فروگذار نكرده است ... اگر خداى متعال عنايت نفرموده بود و مدتى در حكومتِ موقت باقى مانده بودند، ملت‌هاى مظلوم به‌ويژه ملت عزيز ما

[1]. دانشجويان مسلمان پيرو خط امام، اسناد لانه جاسوسى آمريكا، ج 6- 1، ص 176 و 177.

[2]. بنگريد به: مجتبى سلطانى، خط سازش؛ نهضت زنان مسلمان، مواضع نهضت آزادى در برابر انقلاب اسلامى.

[3]. جيمى كارتر، 444 روز، ص 20.