نوشته شد. از آن جمله كتاب الامامه عبد اللّه بن جعفر حميرى و كتاب الامامه محمد بن احمد بن يحيى اشعرى از محدثان قمى مى‌باشند.[1] دو كتاب با همين عنوان از ابراهيم بن هلال ثقفى (م 283 ه)، محدث و اخبارى بزرگ اين عصر نام برده شده كه گويا يكى بزرگ و مفصل، و ديگرى مختصرتر بوده است.[2] كتابى هم تحت عنوان الجامع فى الامامه، توسط حسن بن موسى نوبختى متكلم نوشته شد[3] كه گويا همان كتاب الامامه است كه النديم و ابن شهر آشوب از آن نام برده‌اند.[4] او كتاب‌هاى ديگرى هم در مسأله امامت و در ردّ نظرات ديگران در اين باب داشت.[5]

از همين قبيل است كتاب‌هاى ابو سهل نوبختى با نام‌هاى الاستيفاء فى الامامه و الجمل فى الامامه،[6] كه به نظر مى‌رسد كتاب دومى مختصرتر از اولى بوده است. كتاب ديگرى از وى در ردّ نظرات يكى از دانشمندان اهل سنت نام برده شده است.[7]

از ديگر آثار كلامى در موضوع امامت، كتاب الكامل فى الامامه نوشته عبد الرحمن بن جبرويه مى‌باشد كه نجاشى از آن به خوبى ياد كرده است.[8] ابن مملك اصفهانى نيز كتابى در امامت داشت كه گويا به صورت پرسش و پاسخ بوده است.[9] او كتابى هم در ردّ نظريه امامت ابو على جبايى- از دانشمندان بنام معتزلى نوشته بود.[10] ابن قبه رازى متكلم اهل رى نيز كتابى به نام المستثبت نگاشته‌

[1] - نجاشى، همان، ص 349.

[2] - همان، ص 17 و طوسى، همان، ص 12.

[3] - نجاشى، همان، ص 630 و طوسى، همان، ص 96.

[4] - النديم، همان، ص 251 و ابن شهر آشوب، همان، ص 32.

[5] - نجاشى، همان، ص 63 و النديم، همان.

[6] - نجاشى، همان، ص 61؛ طوسى، همان، ص 57 و النديم، همان، ص 251.

[7] - نجاشى، همان و ابن شهر آشوب، همان، ص 8.

[8] - همان، ص 236.

[9] - نجاشى، همان، ص 281، طوسى، همان، ص 282.

[10] - طوسى، همان.