با شركت در بيست انتخابات بزرگ به‌تدريج جايگاه خود را در نظام سياسى كشور تا حد زيادى تثبيت كردند؛ تا جايى كه امروزه نمايندگان مجلس شوراى اسلامى، مجلس خبرگان، شوراهاى شهر و روستا و رياست جمهورى از طريق انتخابات مستقيم مردم به قدرت مى‌رسند.

اصولًا چگونگى نگرش انديشمندان سياسى به بحث مشاركت سياسى مردم، نيازمند تبيين نوع نگرش آنها به دو بحث «آزادى» و «برابرى» است؛ زيرا مشاركت، مبتنى بر آزادى فرد در رفتار سياسى و از سويى برابر دانستن شهروندان در حقوق شهروندى است. به ديگرسخن، مشاركت سياسى به معناى مشاركت انسان‌هايى است كه از نظر حقوق با هم برابرند و با آزادى كامل به مرحله انتخاب مى‌رسند.

امام برپايه مبانى نظرى خود، همه مردم را بندگان خدا، و برابر با يكديگر و آزاد در مقابل هم مى‌دانست و بر همين اساس از مشاركت سياسى همه طبقات حمايت مى‌كرد.

امام‌خمينى در سخنان خود همواره بر برابرى افراد جامعه در برابر قانون تأكيد داشت:

اسلام دين برابرى و برادرى است ...[1] همه افراد در مقابل قانون برابرند و همه بايد در مقابل قانون تسليم باشند.[2]

وى با اشاره به رفتار على‌بن ابيطالب (ع) با فردى يهودى، آن را نمونه‌اى عالى مى‌دانست از برابرى رهبر جامعه اسلامى در مقابل قانون و برخورد برابر اسلام در جامعه.[3]

امام انتخابات را متعلق به همه مردم مى‌داند و معتقد است همه به طور برابر از حق رأى برخوردارند. ايشان از مشاركت سياسى زنان و اقليت‌هاى دينى و مذهبى نيز حمايت مى‌كرد و معتقد بود در اسلام بين قشرها هيچ تفاوتى نيست.[4]

اين مملكت مال همه ماست ... مال اقليت‌هاى مذهبى، مال ما، مال برادران اهل‌سنت. همه ما با هم هستيم.[5]

[1]. همان، ج 9، ص 49.

[2]. همان.

[3]. همان.

[4]. همان، ج 6، ص 468.

[5]. همان، ص 84.