مى‌رود، اسقفان برجسته كه «كاردينال» ناميده مى‌شوند، براى انتخاب پاپ بعدى در واتيكان گرد مى‌آيند و به مشورت و رأى‌گيرى مشغول مى‌شوند. هر گاه نصاب لازم براى انتخاب پاپ به دست آمد، كاغذهاى رأى را همراه كاه مى‌سوزانند و دود سفيدى را از دودكشى مخصوص بيرون مى‌دهند تا خبرنگاران و ساير مردم از انتخاب پاپ جديد آگاه شوند.

لحظاتى بعد، يكى از كاردينال‌ها روى بالكن ظاهر مى‌شود و نخست اين جمله را به زبان لاتينى مى‌گويد: «Habemus Papam» يعنى «ما پاپ داريم» و پس از آن، پاپ جديد را معرفى مى‌كند. سپس خود پاپ منتخب ظاهر مى‌شود و براى حاضران دست تكان مى‌دهد. اما هر گاه نصاب لازم به دست نيايد، كاغذهاى رأى را با علف مى‌سوزانند و دود خاكسترى رنگى را از دودكش مخصوص بيرون مى‌دهند تا خبرنگاران و مردم بدانند كه هنوز پاپى انتخاب نشده است و رايزنى‌ها ادامه دارد.

هزار سال است كه پاپ‌ها پس از انتخاب، اسم خود را عوض مى‌كنند. در اين مدت، 23 تن از پاپ‌ها «ژان» و 6 تن از ايشان «پُل» ناميده شده‌اند. پاپ ژان بيست و سوم در سال 1963 درگذشت و پاپ پل ششم جاى او را گرفت. پس از درگذشت اين پاپ در سال 1978، پاپ بعدى براى نخستين بار اسم مركب «ژان پل اول» را برگزيد به اين معنا كه وى تصميم دارد برنامه‌هاى دو پاپ قبل را دنبال كند. ولى اين پاپ پس از 28 روز از دنيا رفت و كاردينال لهستانى كارل ويتولا (Karol Vojtyla) (متولد 1920) كه پس از وى در همان سال 1978 به پاپى برگزيده شد، براى احترام به آرمان‌هاى سه پاپ قبلى، نام «ژان پل دوم» برخود نهاد. ژان پل دوم يكى از پاپ‌هاى بسيار موفق كليساى كاتوليك بود كه در طى 27 سال رهبرى، بيش‌