(رمل و طلسمات) و رياضيات و هندسه و هيئت و نجوم و حكمت و كلام، تسلطى فراوان داشت.

از هر سو براى استفاده از علوم سرشارش، به محضرش مى‌شتافتند و كتابهايش، شهرتى فراوان داشت.

از جمله كتابهايش عبارتند از:

شرح دروس، مراصد الاصول، تنزيه الامامية، الرسالة المهدوية فى الرّد على الصوفية و رساله‌هاى بسيار در: شهرت، نفى ضرر، قاعده وفاء بالعقود، علم نحو، طبّ، اوزان، متفرقات، حاشيه بر مفتاح الاصول فاضل نراقى، شرح ديباجه قاموس، شرح مقاله دهم از اصول اقليدس.

وى در شوال المكرم 1262 ق درگذشت و پيكر پاكش را در وادى السلام نجف، نزديك مزار هود و صالح عليه السّلام به خاك سپردند.[1]

10. مولا محمّد حسن جاسبى قمى‌

يكى از علماى بزرگ كاشان و از شاگردان حاج ملا احمد نراقى و عالم و فاضل و اديب بوده است. زمانى كه استادش درگذشت، در قصيده‌اى، او را مرثيه گفت و اين شعر در لباب الالقاب آمده و از آن كمال تبحرش در ادب عرب پديدار است.[2]

11. آيت اللّه حاج ملا محمّد نراقى (1215- 1297 ق)

وى مشهورترين و بزرگترين فرزند مرحوم حاج ملا احمد نراقى و ملقّب به «عبد الصاحب» بوده و پس از تحصيلات به درجه عالى علمى نائل آمد و از پدر بزرگوارش اخذ علم و دانش نمود و از او به دريافت اجازه مفتخر شد و در كاشان، به رياستى عظيم و شهرتى بزرگ رسيد. وى، جامع معقول و منقول و رييس علماى‌

[1]. همان، ص 109- 110؛ كرام البررة، ج 1، ص 75؛ مكارم الآثار، ج 3، ص 716- 717.

[2]. همان، ص 97؛ كرام البررة، ج 1، ص 297؛ مكارم الآثار، ج 4، ص 1240.