و همه بيرون رفتند. ناگاه مردى غير معروف بر او وارد شد و سلام كرد و نشست. شيخ حسن گفت كه من مات و مبهوت شدم و قدرت بر كلام نداشتم. پس سخنى با من گفت و برخاست و رفت. من به گمانم رسيد كه آن جناب حضرت صاحب الامر است و به شتاب در پى او رفتم و او را نديدم و از اصحاب خود سؤال كردم، گفتند ما كسى را نديديم، كه آمده و رفته باشد.[1]

برخى از آراء

1. امر در ندب مجاز مشهور است.

2. علم به اجماع در اين زمانها بسيار كم است.

3. تنها عمل به صحيح اعلايى جايز است و لذا ساير اخبار و احاديث را كنار مى‌نهاد.

تأليفات‌

1. الاثنا عشرية فى الطهارة و الصلاة.

2. الاجازات.

3. التحرير الطاوسى در رجال. وى در اين كتاب حل الاشكال سيد احمد بن طاووس را مرتب و منقح نموده است.

4. حاشيه بر استبصار.

5. حاشيه بر تهذيب.

6. حاشيه بر شرح لمعه پدرش شهيد ثانى.

7. حاشيه بر مختلف علامه.

8. حاشيه بر معالم العلماء ابن شهر آشوب.

9. حاشيه بر من لا يحضره الفقيه.

10. ترتيب مشيخه «من لا يحضره الفقيه».

[1]. تكمله امل الآمل: 144 و 145.