ب- پس از پيروزى انقلاب‌

مرجع بزرگوار كه از ديرباز شاهد ظلمها و جنايتها و حق‌كشيها و بى‌عدالتيهاى فراوان بود، و از وجود يك نظام سياسى ناشايست و بدون صلاحيت در رأس هرم سياسى كشور رنج مى‌برد، و از بدو حركت توفنده و گسترده روحانيت به رهبرى حضرت امام در جهت محو رژيم استبدادى از هيچ كوششى فروگذار ننموده بود و برپايى نظام عدل اسلامى را دقيقه‌شمارى مى‌كرد، اينك كه در سايه جانفشانيهاى ملت مسلمان ايران و روشن‌بينى مراجع تقليد و روحانيت پيروزى نهضت را به چشم مى‌ديد از هرگونه حمايت و پشتيبانى و جهت‌دهى و راهنمايى دريغ نورزيد و در اين راستا اقداماتى را به شرح ذيل انجام دادند:

1- هماره در جهت تأييد مواضع حضرت امام و حفظ موقعيت ايشان گام برداشته و ايشان را به عنوان رهبر نظام تثبيت مى‌نمودند و مكرر مردم را به پيروى از دستورات ايشان مى‌خواندند و تمام اقدامات ايشان را صحه گذاشته و تصويب مى‌كردند. از جمله پس از تفكير امام و حكم به ارتداد جبهه ملّى، معظم له نيز بلافاصله اين حكم را مورد تأييد خويش قرار دادند.

2- با پيروزى انقلاب موضوعات بحث خويش را تغيير داده و مباحث بيع را نيمه تمام گذارده و به بحث پيرامون قضا، حدود و شهادات پرداختند (كه تقريرات اين دروس به چاپ رسيده است).

3- ايشان همواره در جهت تأييد نظام و پشتيبانى از آن گامهاى مؤثر برداشته ديگران را نيز بدين‌امر توصيه مى‌نمودند. از سخنان ايشان است:

«دولت را بايد در اين برهه حساس زمانى، كه بيشترين هزينه‌ها را صرف امور جنگ تحميلى مى‌نمايد، كمك بيشترى نمود و از هر طريقى كه امكان دارد سعى شود كه بارى از روى دوش دولت برداشته شود».[1]

[1]. روزنامه اطلاعات، سه‌شنبه 11 ارديبهشت 1363، ص 2.