مهاجرت به نجف اشرف‌

آيت اللّه علوى پس از 6 سال تحصيل در حوزه علميه قم، بنابر توصيه آيت اللّه حائرى در سال 1353 ه. ق به نجف رفت. وى سالها به تحصيل و تكميل مبانى خويش نزد آيات عظام: سيد ابو الحسن اصفهانى، آقا ضياء عراقى، ميرزا محمّد حسين غروى نائينى (به مدت 6 ماه) شيخ محمّد حسين كمپانى اصفهانى و شيخ محمّد كاظم شيرازى پرداخت، و در خلال تحصيل از تدريس سطوح عاليه همچون شرح لمعه، رسائل، مكاسب، كفايه و شرح منظومه بازنماند. وى پس از 12 سال اقامت در نجف در سال 1365 ه. ق بنا به درخواست مردم گرگان كه از آيت اللّه سيد ابو الحسن اصفهانى خواهان آمدن ايشان به گرگان شده بودند رهسپار ايران شد.

ايشان در اين‌باره مى‌گفت:

«من ميل به آمدن نداشتم، اما شبى در خواب ديدم كه امير مؤمنان على عليه السّلام عبايى بر دوشم انداخت، و مرا به طرف ايران روانه ساخت».

ورود به ايران‌

آيت اللّه علوى در سال 1365 ه. ق به قصد ايران حركت كرد، و در آغاز به حوزه علميه قم آمد و به تدريس سطوح عاليه پرداخت.

بازگشت به گرگان‌

سرانجام، ايشان با درخواست موكد و مستمر مردم گرگان از آيت اللّه بروجردى، به سوى گرگان حركت كرد و تا پايان زندگى در آنجا ماندگار شد. وى از همه مناصبى كه در حوزه‌هاى علميه بزرگ در انتظارش بود صرف‌نظر كرد، و بيش از 40 سال از عمر گرانبهاى خويش را مصروف ترويج دين، بزرگداشت شعائر مذهبى، تدريس علوم دينى، تفسير قرآن مجيد، ارشاد مردمان، اقامه جماعت، وعظ و ارشاد،