بهبهانى بوده و آيت اللّه شهيد سيد عبد اللّه بهبهانى دايى وى بوده است‌[1]

تحصيلات‌

آيت اللّه بلادى تا نه سالگى در نجف ساكن بود، و خواندن و نوشتن و قرائت قرآن را در آنجا فراگرفت. سپس در سال 1300 ه. ق، همراه پدرش به بوشهر آمد و در 1303 ه. ق- 12 سالگى- شاهد ديدار سيد جمال الدين اسدآبادى با پدرش سلطان العلماء، در بوشهر بود. وى در همان شهر، مقدمات، ادبيات و سطوح (معالم، شرايع، قوانين و شرح لمعه) را نزد اساتيدى چون: آقا سيد اسد اللّه اصفهانى، آقا سيد محمّد حسين برازجانى، آقا سيد عبد الهادى بهبهانى، سيد سليمان صدر الاسلام و والد بزرگوار و عموى عاليقدرش، سيد مهدى علم الهدى، فراگرفت. او، تفسير را نزد والد خويش، فلسفه را در محضر شيخ محمّد رحيم كازرونى، طب، تشريح و زبان انگليسى را نزد سيد عبد الرضا حافظ الصحة، حساب، هندسه و هيئت جديد را در محضر شيخ حبيب اللّه ذو الفنون اراكى، هيئت قديم و تقويم را نزد آقا سيد مرتضى شيرازى آموخت.

هجرت به نجف اشرف‌

معظم له در سال 1311 ه. ق، به عشق تحصيل در حوزه علميه نجف راهى باب «مدينه علم نبى» شد و مدت سه سال در آنجا ماند. در سال 1314 ه. ق.

دوباره به بوشهر بازگشت و در سال 1316 ه. ق، براى ديدن درس اساتيد شيراز بدانجا مهاجرت كرد و در سال 1317 ه. ق با وصلت با كريمه عمويش، آيت اللّه سيد مهدى علم الهدى، در سال 1319 ه. ق براى بار دوم رهسپار نجف شد. پس از تكميل سطوح نزد حضرات آيات: سيد اسد اللّه اشكورى رشتى، شيخ اسد اللّه‌

[1]. مرعشى نجفى، المسلسلات، ج 2، ص 25.