علامه سيد محسن امين هم مى‌نويسد:

«كتابخانه وى در لكهنو، نخستين كتابخانه از نظر اصناف كتاب- بويژه كتابهاى غير شيعه- است و شمار كتابهايش به 30 هزار جلد (چاپى و خطى) مى‌رسد. وى اموال بسيار بر استنساخ و صحافى اين كتابها صرف كرد و از همه آنها در تأليف عبقات استفاده نمود. اين كتابخانه، هزاران جلد از نفايس مخطوطات و كتابهاى قديم دارد كه در جاى ديگر يافت نمى‌شود».[1]

پس از مير حامد حسين، توليت كتابخانه به فرزندش سيد ناصر حسين رسيد. او با همتى والا به توسعه و تكميل كتابخانه پرداخت و عدد كتابهايش را به بيش از 65 هزار مجلد رسانيد. از اين‌رو كتابخانه به نام وى «مكتبه ناصريه» ناميده شد. در زمان او، كتابخانه رونقى بسزا يافت و در محل آن تغييرات اساسى و بنيادى رخ داد.

از سوى يكى از مؤمنان آن ديار، ساختمان بزرگى براى آن وقف شد، هم اينك كتابخانه ناصريه رديف بودجه در استاندارى دارد و بخوبى از آن نگهدارى مى‌شود.

فهرست كتابهاى خطى اين كتابخانه، در كتابخانه آيت اللّه مرعشى نجفى در قم موجود است.

درگذشت‌

سرانجام، آن فقيه پرآوازه و مرجع بلندپايه شيعه، در روز پنجشنبه اول ماه رجب 1361 ه. ق بر اثر بيمارى درگذشت. او وصيت كرده بود كه رحلتش را اعلام نكنند. در تشييع جنازه تأخير نشود و جايى كه مؤمنان فقير را غسل مى‌دهند همان‌جا غسل دهند. پيكر پاكش پس از تشييع در لكهنو به آگره منتقل شد. از لكهنو تا آگره، مردم در هرايستگاه ايستاده و به شدت متأثر بودند. پس از رسيدن به مقصد، جنازه آن فقيه سعيد در جوار پدر بزرگوارش در حسينيه «غفران مآب» و در

[1]. امين، اعيان الشيعة، ج 4، 381.