شمس العلماء را داد، استاندار لكهنو، سرجمس مستن، برايش نامه تبريك نگاشت و اين چنين نوشت:

اعزاز دنيوى براى حضرات علما بسيار بى‌ارزش است. اما اعزاز دنيوى هم چيزى است كه پادشاه دنيوى مى‌تواند بدهد. از اينكه جناب نائب السلطنه به شما خطاب «شمس العلماء» داده است، من با نهايت خلوص تبريك مى‌گويم. با بهترين شادباش و دعاى خير به مناسبت سال نو، اول ژانويه 1916 م، سرجمس مستن.[1]

محفل قصيده‌خوانى‌

علامه سيد ناصر حسين علاوه بر تدريس و تربيت شاگردان، به آموزش و پرورش خطيبان و شاعران نيز مى‌پرداخت. محفل قصيده‌خوانى ناصر الملة، يك آموزشگاه بود. در اين جلسات استادان داخل و خارج شهر شركت مى‌كردند، قصيده مى‌خواندند و مورد تقدير وى قرار مى‌گرفتند. به رفع اشكالات مى‌پرداخت و شعراى ممتاز را با القاب نيكو سرافراز مى‌كرد. در اين جلسات، دفترى بزرگ از اشعار فارسى، عربى و اردو گردآورى شد.[2]

انشاى خطبه‌ها و اشعار عربى، تفريح وى بود. بدون شك او يكى از ادباى بزرگ زبان عربى به شمار مى‌رفت. شمار زيادى از اشعارش در نزهة الخواطر گرد آمده است. علامه سيد محسن امين در اين‌باره مى‌نويسد:

او به ادب فارسى و عربى مشهور بود، از استادان بزرگ آن شمرده مى‌شود و در مشكلات شعر بدو مراجعه مى‌شد. خطبه‌هايش مشتمل بر عبارات فصيحه و كلمات طرفه بود و او را، شعر نيكو است.[3]

[1]. صدر الافاضل، مطلع انوار، 668.

[2]. همان.

[3]. امين، اعيان الشيعة، ج 10، 201.