همچنانكه او در تهران مورد تجليل شعراى وقت مانند: حسينقلى خان كلهر سلطانى، سيد محمّد بقايى اصفهانى، حاج حسينعلى خان وفاى نورى، شيخ آقا بزرگ ساوجى تهرانى و علامه شيخ محمود معرب تهرانى قرار گرفت.[1]

معظم‌له در كتابهايى مانند: نامه دانشوران ناصرى، ج 2، ص 364، جنة النعيم و ناسخ التواريخ عباسقلى خان سپهر، مورد مدح جليل قرار گرفته است.

حاج ملا باقر كجورى تهرانى، در جنة النعيم مى‌نويسد:

مرجع شريعت، برگزيده فضلا و پيشواى اذكياء، چشم فضل و درياى ادب، حلال مشكلات و كشاف معضلات از لغات عرب و عجم، پرچم اصحاب هدايت و اميد صاحبان درايت، مولانا النبيل الجليل آقا ميرزا ابوالفضل، كه حق آن است كه زبان هر زبان‌آور در مدح و مديحش، و از سرعت انتقال و چيرگى و تبحر و افادتش الكن و قاصر است ... او بهار فضل و آسمان افضال، ناموس سلف و راهبر خلف [است‌] ....[2]

مورخ اديب شهير عباسقلى خان سپهر در ناسخ التواريخ جلد مربوط به امام سجاد عليه السّلام هم مى‌نويسد:

اين تفريظى است كه جناب مستطاب افتخار علماى بزرگ، ذخيره فقهاى بزرگوار، گنجينه ليالى و ايام، نادره اعصار و اعوام، پناه خاص و عام، حجت الاسلام، درياى آكنده دانش و جوهر علم جلى، كامل لوذعى، حاوى معقول و منقول و جامع فروع و اصول، فخر الحاج و نيل المحتاج حاج ميرزا ابوالفضل تهرانى بر اين كتاب نگاشته ....

بدان، اين فاضل قمقام و علامه نحرير دانشمند از ذخاير ايام و نفائس اعوام و صاحبان فنون فضائل و ادب و مورد قبول علماى عجم و عرب، به شمار مى‌رفت. وى داراى فهم عميم و ذوق سليم و طبع كريم، و سليقه‌

[1]. همان، ص سط- عو.

[2]. كجورى تهرانى، جنة النعيم، آخر كتاب، ص 543.