ماده 389: اگر در مورد دو ماده فوق تلف شدن مبيع يا نقص آن ناشى از عمل مشترى باشد مشترى حقى بر بايع ندارد و بايد ثمن را تأديه كند.

فقره سوم: در ضمان درك‌

ماده 390: اگر بعد از قبض ثمن مبيع كلًا يا جزئاً مستحق للغير درآيد بايع ضامن است اگرچه تصريح به ضمان نشده باشد.

- (ضمان مشترى نسبت به مبيع،- ر. ك: 323/ مس/ 14).

ماده 391: در صورت مستحق للغير بر آمدن كل يا بعض از مبيع، بايع بايد ثمن مبيع را مسترد دارد و در صورت جهل مشترى به وجود فساد بايع بايد از عهده غرامات وارده بر مشترى نيز برآيد.

- ر. ك: 345/ مس/ 14.

- 775/ مس/ 12.

- ر. ك: 28 س 25- 314 س 86- 332 س 83.

ماده 392: در مورد ماده قبل بايع بايد از عهده تمام ثمنى كه اخذ نموده است نسبت به كل يا بعض برآيد اگرچه بعد از عقد بيع به علتى از علل در مبيع كسر قيمتى حاصل شده باشد.

ماده 393: راجع به زيادتى كه از عمل مشترى در مبيع حاصل شده باشد مقررات ماده 314 مجرى خواهد بود.

- ر. ك: 247 س 87.

فقره چهارم: در تأديه ثمن‌

ماده 394: مشترى بايد ثمن را در موعد و در محل و بر طبق شرائطى كه در عقد بيع مقرر شده است تأديه نمايد.

س 28- شخصى چند قطعه زمين داشته، دو سال قبل به چند نفر فروخته كه بعضى از قطعات را به پول نقد فروخته و از بعضى مقدارى پول نقد گرفته و مقدارى‌