ج- حق ندارند و اگر حيوانات را بكشند ضامنند لكن صاحب حيوانات ضامن خسارات هستند. ج 2 ف ص 543- 544

(328)

س 63- حسب نظر مبارك در تحرير الوسيله جلد دو ص 563 مسأله 15- در جريان تصادف وسائط نقليه طرفين ضامن نصف ديه و نصف قيمت وسيله نقليه يكديگر مى‌باشند در اين فرض چنانچه يكى از طرفين يا هر دو مصدوم شوند آيا در خصوص هزينه معالجات و نيز اگر يكى از مصدومين يا هر دو فوت كنند هزينه كفن و دفن نيز به همين نسبت است يا در اين دو مورد ضمان نيست؟

ج- نسبت به مخارج معالجات و يا مصارف كفن و دفن و يا تعمير وسيله نقليه ضمان ثابت نيست. ج 2 ف ص 545- 546

(869)

مسأله 67- اگر دو سبب براى اتلاف به واسطه كار دو نفر، جمع شود، چنانچه يكى از آن‌ها در تأثير، جلوتر از ديگرى نباشد هر دو در ضمان شريك مى‌باشند وگرنه ضمان به عهده آن است كه در تأثير مقدم است. پس اگر شخصى چاهى را در راه بكند و كسى ديگر سنگى را نزديك آن قرار دهد و انسان يا حيوانى به آن بخورد و به چاه بيفتد، ضمان آن بر قراردهنده سنگ است نه بر چاه‌كن و احتمال قوى مى‌رود كه در هر صورت هر دو در ضمان شريك باشند. ج 2 ص 206

مبحث چهارم: در استيفاء

ماده 336: هرگاه كسى بر حسب امر ديگرى اقدام به عملى نمايد كه عرفاً براى آن عمل اجرتى بوده و يا آن شخص عادتاً مهياى آن عمل باشد عامل مستحق اجرت عمل خود خواهد بود مگر اينكه معلوم شود كه قصد تبرع داشته است.

مسأله 36- اگر از شخصى بخواهد برايش كارى انجام دهد و او به‌جا آورد مستحق اجرت مثل كارش مى‌شود، در صورتى كه از كارهايى باشد كه داراى اجرت است و عامل از كارش قصد تبرع نكرده باشد. و اگر قصد تبرع داشته باشد مستحق اجرتى نيست اگرچه قصد دستوردهنده (صاحب‌كار) دادن اجرت بوده است. ج 1 ص 661

- ر. ك: 84/ مس/ 84.