اينكه به وجه ملزمى اين حق را از خود سلب كرده باشد.

ر. ك: ذيل 770، در فروع متعلق به صلح، مس/ 26.

- 638/ مس/ 11.

- (درباره اذن، ر. ك: 1049/ مس/ 11 و 12).

ماده 121: هرگاه كسى به اذن صاحب ديوار بر روى ديوار سرتيرى گذارده باشد و بعد آن را بردارد نمى‌تواند مجدداً بگذارد مگر به اذن جديد از صاحب ديوار و همچنين است ساير تصرفات.

ماده 122: اگر ديوارى متمايل به ملك غير يا شارع و نحو آن شود كه مشرف به خرابى گردد صاحب آن اجبار مى‌شود كه آن را خراب كند.

- ر. ك: 333/ مس/ 59.

ماده 123: اگر خانه يا زمينى بين دو نفر تقسيم شود يكى از آن‌ها نمى‌تواند ديگرى را مجبور كند كه با هم ديوارى مابين دو قسمت بكشند.

ماده 124: اگر از قديم سرتير عمارتى روى ديوار مختصى همسايه بوده و سابقه اين تصرف معلوم نباشد بايد به حال سابق باقى بماند و اگر به سبب خرابى عمارت و نحو آن سرتير برداشته شود صاحب عمارت مى‌تواند آن را تجديد كند و همسايه حق ممانعت ندارد مگر اينكه ثابت نمايد وضعيت سابق به صرف اجازه او ايجاد شده بوده است.

ر. ك: 770، در فروع متعلق به صلح، مس 29.

ماده 125: هرگاه طبقه تحتانى مال كسى باشد و طبقه فوقانى مال ديگرى هر يك از آن‌ها مى‌تواند به طور متعارف در حصه اختصاصى خود تصرف بكند ليكن نسبت به سقف بين دو طبقه هر يك از مالكين طبقه فوقانى و تحتانى مى‌تواند در كف يا سقف طبقه اختصاصى خود به طور متعارف آن اندازه تصرف نمايد كه مزاحم حق ديگرى نباشد.

ماده 126: صاحب اطاق تحتانى نسبت به ديوارهاى اطاق و صاحب فوقانى‌