بدان حاصل مى‌شد و رسول خدا (ص) و صحابه و كاتبان وحى و حافظان و قاريان از آن غافل نمى‌ماندند.

ج: سوره‌هاى خلع و حفد

روايت شده است كه سوره‌هاى «خلع» و «حفد» در مصحف ابن عبّاس و ابى بن كعب و ابن مسعود بوده است و عمر بن خطّاب در قنوت نماز و ابوموسى اشعرى آنها را قرائت كرده‌اند ... و آن دو عبارتند از:

1-

اللّهمّ إنّا نستعينك و نستغفرك و نثني عليك و لا نكفرك و نخلع و نترك من يفجرك.

2.

اللّهمّ إيَّاك نعبد و لك نصلّي و نسجد و إليك نسعى و نحفد، نرجو رحمتك و نخشى عذابك، إنَّ عذابك بالكافرين ملحق.[1]

زرقانى، باقلانى و جزيرى و ديگران، اين دو را بر دعا حمل كرده‌اند و صاحب انتصار گفته است:

قنوتى كه روايت شده است به اين كه ابى بن كعب در مصحف خود آن را ثبت كرده‌است، دليلى اقامه نشده است بر اين كه جزء قرآن است بلكه اين، قسمتى از دعاست و اگر قرآن بوده براى ما نقل مى‌شد و علم به صحّت آن حاصل مى‌گشت‌[2].

[1] - مناهل العرفان: 1/ 257؛ روح المعانى: 1/ 25.

[2] - مناهل العرفان: 1/ 264.