دهد و برهانى است بر آن كس كه با آن سخن بگويد و عامل پيروزى است براى آن كس كه با آن استدلال كند و نجات دهنده است براى آن كس كه حافظ آن باشد و به آن عمل كند و راهبر آن كه آن را به كار گيرد و نشانه هدايت است براى آن كس كه در او بنگرد و سپر نگه دارنده است براى آن كس كه با آن خود را بپوشاند و دانش كسى است كه آن را به خاطر بسپارد و حديث كسى است كه از آن روايت كند و فرمان كسى است كه با آن قضاوت كند.

و در خطبه 176 مى‌فرمايد:

واعلموا أنّ هذا القرآن هو الناصح الذي لايغشّ، و الهادي الذي لايُضلُّ، و المحدِّث الذي لايكذب ... و إنَّ الله سبحانه لم يَعِظ أحداً بمثل هذا القرآن، فانّه حبل الله المتين و سببه الأمين، إذ فيه ربيع القلوب و ينابيع العلم و ما للقلب جلاءٌ غيره‌

. آگاه باشيد! همانا اين قرآن، پند دهنده‌اى است كه نمى‌فريبد و هدايت كننده‌اى است كه گمراه نمى‌سازد و سخن‌گويى است كه هرگز دروغ نمى‌گويد و كسى با قرآن همنشين نشد مگر آن كه بر او افزود، يا از او كاست و در هدايت او افزود و از كوردلى و گمراهى‌اش كاست.