شركت جسته‌اند.

روايت شده هيچ‌يك از بنى هاشم در آن نبردها شركت نكردند و ابو طالب عليه السّلام در اين خصوص اظهار داشت: اين جنگ‌ها، جز ستم و تجاوز و قطع رابطه خويشاوندى و حرمت‌شكنى ماه حرام نتيجه ديگرى ندارد. ازاين رو، من و هيچ‌يك از خاندانم در آن‌ها حضور نخواهيم يافت‌[1] و بدين ترتيب، از شركت هريك از خاندان خويش در اين نبردها جلوگيرى به عمل آورد. عبد اللّه بن جدعان و حرب بن اميّه- كه در آن زمان رياست قريش و كنانه را برعهده داشتند- از جنگ كناره‌گيرى كرده و اظهار داشتند: ما در ماجرايى كه بنى هاشم در آن حضور نداشته باشند، حاضر نخواهيم شد.[2]

دوم: روايات، پيرامون نقشى كه پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم در اين جنگ داشته، به اختلاف سخن گفته‌اند. برخى بيان داشته‌اند: پيامبر در اين جنگ‌ها تير در اختيار عموهايش مى‌نهاد تا به تيراندازى دشمنانشان پاسخ دهند و از اموال و كالاهاى عموهايش نگهدارى مى‌كرد.[3] بعضى آورده‌اند: حضرت در آن جنگ به پرتاب چند تير پرداخت‌[4] و دسته‌اى ديگر مى‌گويند: وى با اين‌كه نوجوان بود[5] ابو براء، نيزه‌انداز [معروف عرب‌] را به وسيله نيزه از پا درآورد.[6] البته ما دقيقا آگاهى نداريم آيا اعراب در آن زمان به نوجوانان اجازه حضور در نبرد و جنگ مى‌دادند يا خير؟[7]

[1] . تاريخ يعقوبى 2/ 15.

[2] . همان

[3] . به موسوعة التاريخ الاسلامى 1/ 304 مراجعه شود.

[4] . سيره نبوى زينى دحلان 1/ 251.

[5] . تاريخ يعقوبى 2/ 16.

[6] . سيره حلبى 1/ 127.

[7] . الصحيح فى السيرة 1/ 95.