آرام باش، من پادشاه نيستم (كه از من مى‌ترسى) بلكه فرزند زنى هستم كه غذايش گوشت خشكيده بود.[1]

از ابو امامه روايت شده كه گفت: نشسته بوديم كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم با تكيه بر عصا بر ما وارد شد به احترامش به‌پا خاستيم، فرمود:

مانند غيرعرب‌ها كه برخى براى بعضى ديگر [برخاسته‌] تعظيم مى‌كنند، به‌پا نخيزيد.[2]

پيامبر اكرم با ياران خود مزاح مى‌كرد اما از نارواگويى پرهيز داشت.[3] در ساختن مسجد[4] و كندن خندق‌[5] اطراف مدينه با يارانش همكارى مى‌كرد و با اين‌كه سرآمد خردمندان بود با ايشان بسيار مشورت مى‌كرد.[6] او هماره مى‌فرمود:

«اللّهم احينى مسكينا و توفّنى مسكينا و احشرنى فى زمرة المساكين و إنّ أشقى الأشقياء من اجتمع عليه فقر الدنيا و عذاب الآخرة»؛[7]

خدايا! مرا مستمند زنده بدار و مستمند بميران و در جمع مستمندان محشور گردان، تيره‌بخت‌ترين شقاوتمندان كسى است كه در دنيا دچار فقر و در آخرت گرفتار عذاب الهى شود.

آن‌چه بيان شد نمايى بسيار خلاصه از جلوه‌هاى شخصيّت رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم و گوشه‌اى از رفتار فردى و اجتماعى آن بزرگوار بود. بيان موارد شگفت‌انگيز و فراوان ديگرى از رفتار و جنبه‌هاى مديريتى، سياسى، نظامى، اقتصادى و خانوادگى پيامبر را كه در جهت پيروى و الهام گرفتن از آن‌ها در خور تحقيق و پژوهش‌اند به بخش‌هاى بعد موكول مى‌كنيم.

[1] . سنن ابن ماجه 2/ 1101 حديث 3312.

[2] . سنن ابو داود 4/ 358، حديث 5230.

[3] . سنن ترمذى 4/ 304، حديث 1990.

[4] . مسند احمد 3/ 80.

[5] . ابن سعد 1/ 240.

[6] . در المنثور 2/ 359؛ المواهب اللدنيّه 2/ 331.

[7] . سنن ترمذى 4/ 499، حديث 2352.