10. هركس سنّت نيك به جاى نهد، پاداش آن و پاداش كسى كه بدان عمل مى‌كند تا روز قيامت از آن اوست و آن‌كه سنّت ناپسندى ايجاد مى‌كند گناه آن و گناه كسى كه بدان عمل مى‌كند تا روز قيامت بر عهده او خواهد بود.

د- قضاوت و داورى‌

1. اگر حاكم اجتهاد كند و به اشتباه رود، يك پاداش و اگر مطابق با واقع باشد، از دو پاداش برخوردار است.

2. اقرار عقلا عليه خويشتن جايز است.

3. مدّعى بايد بيّنه و گواه اقامه كند و منكر سوگند بخورد.

4. سوگند خوردن، تنها با لفظ «اللّه» صحيح است.

5. با وجود شبهه، از اجراى حدود دست برداريد.

6. كسى كه در راه دفاع از اموالش كشته شود، شهيد است.

7. دستى كه امانتى گرفت بايد آن را به صاحبش بازگرداند.

8. آسيبى را كه حيوانات بر كسى وارد مى‌كنند، كسى ضامن نيست.

9. هيچ مردى به كردار فرزند و هيچ فرزندى به كردار پدرش، بازخواست نمى‌شود.

10. مردم بر اموال خويش مسلّطند.

ه- عبادات‌

1. نماز، ستون دين است.

2. مناسك خويش را از من بياموزيد.

3. همان‌گونه كه من نماز مى‌گزارم، نماز بگزاريد.