بعد از كشته شدن اباعبدالله (ع) و هنگام حمله دشمن خونخوار و بى رحم به خيام اهل بيت (ع) حضرت زينب (س) ناگاه امام حسين (ع) را مى بيند كه از دارد از خيام دفاع مى كند. اين مطلب را به امام سجاد (ع) عرضه مى‌دارد و ايشان جواب مى‌دهند ... وى همچنين گفتگوى حضرت زينب (س) و امام سجاد (ع) را به نظم كشيده و مى گويد:

[1] - طريح: به روى زمين افتاده.

[2] - زعم: شك و شبهه، گمان بردن.

[3] - منزّه: اهل تنزيه، جماعتى از مسلمين كه مخالف فرقه مشبهه و مجسمه‌اند، اين جماعت مى‌گويند كه خداوند در هيچ‌يك از صفات خود به بندگان شباهت ندارد و صفات خداوند به‌كلى با صفات مخلوقات متفاوت است.( و هرگونه وصف و بيان در باب حضرت حق را نابجا و ناروا مى‌دانند.)

[4] - مشبّه: مشبهه، فرقه‌اى از فرق اسلامى كه خدا را به مخلوق تشبيه مى‌كنند، برخى از آنان براى خداوند جوارح و اعضا قائل‌اند.( شرح جامع مثنوى معنوى، ج. 2، بيت 38، ص. 38)

[5] - اقتباس از مثنوى معنوى، دفتر دوم، بيت 57.