شيمتش بود همچو جد و پدر

چه شود شبل شير؟ شرزه نر

بود او بعد باب و جد جليل‌

جبر را شكسته جبرائيل‌[1]

مَلك از مُلك او خطر جستى‌

فَلك از فُلك‌[2] او گذر جستى‌

حكمتش حكم بر جهان مى‌كرد

هرچه‌مى‌خواست‌جمله آن مى‌كرد

ورنه چون سگ بُدند شمر و يزيد

پسر سعد با عبيد[3] عنيد

شاه بود و ز بنده غم مى‌داشت‌

شير بود و ز سگ ستم مى‌داشت‌

آب چشمش به ناودان گشتى‌

ناو[4] بر آب چشم بگذشتى‌

هم به گردن حديد غل مى‌كرد

هم به‌گردون مجرّه‌[5] پل مى‌كرد[6]