ادامه حيات و مجال خودنمايى را براى اين نوع از شعر در گستره زبان فارسى فراهم آورده است.[1]

وى نيز با ابراز ارادت به خاندان عصمت و طهارت عليهم السلام، ابيات بسيارى در منقبت اين خاندان پاك سرشت سروده است. وى در تركيب بندى كه اين خاندان را ستايش كرده، ابياتى را نيز در مدح حضرت امام سجاد (ع) سروده است كه در اينجا بدان اشاره مى كنيم:

[1] - همان، جلد 1، ص 138.

[2] - ديوان اشعار اهلى شيرازى، مصحح: حامدى ربانى، اصغر، كتابخانه سنايى، تهران، 1369. جلد 1. ص 520.