گر انتظار قلم را، در بركه فرياد مى كرد
صدها صحيفه سخن داشت لبهاى خاموش سجاد
گل بوته هاى اجابت از باغ تسبيح مى رُست
صد سينه ياد خدا بود دراشك خود جوش سجاد[1]
[1] - صحيفه محرم، طاهريان، امير مسعود، انتشارات آستان قدس رضوى( به نشر)، مشهد 1381، ص 24- 25.