انوار حق و اشرف اولاد آدمند

دامن ز ذم پاك و ز طاعن به مأمنند

اين است آن كسى كه شنيدى بيان او

مى باش، باز هم بنمايم نشان او

اين است آن كسى كه ز يمن وجود وى‌

رهوار ماسوى ره هستى نموده طى‌

آن كس كه بر وجود خداوند برده پى‌

او را چگونه بر نگزيند ز غير، كى‌

طوباى دين ز خانه او بر كشيده سر

تا روز حشر بر همگان بر دهد گهر[1]