فصل اول: ابن تيميه و اميرالمؤمنين عليه السلام‌

در اين فصل با ديدگاه ابن تيميه در مورد احاديثى كه در فضائل اميرالمؤمنين عليه السلام وارد شده است وهمچنين طعن‌هايى كه او بر اميرالمؤمنين عليه السلام وارد كرده وجايگاه او با دوستان اهل بيت عليهم السلام وهمچنين با دشمنان آن‌ها، آشنا خواهيم شد. وهمچنين دلائل گمراهى او از اهل بيت عليهم السلام ودشمنى‌اش با استفاده از تصريح علماى اهل سنت وسخنان خود او در كتاب‌هايش مورد اشاره وبررسى قرار خواهد گرفت.

ابن تيميه و حديث: «على همراه حق است»

ابن تيميه در باره‌ى اين حديث كه متن كاملش را به زودى مى‌آوريم مى‌گويد:

«اين بزرگ‌ترين سخن دروغ است. اين حديث را هيچ كس از پيامبر صلى الله عليه وآله روايت نكرده است؛ نه با سند صحيح و نه با سند ضعيف. پس آيا كسى دروغ‌گوتر از اين پيدا مى‌شود كه از صحابه و علما حديثى را روايت كند كه آن‌ها آن حديث را روايت نكرده‌اند و از هيچ يك آن‌ها اين حديث اصلًا شناخته نشده است. اين از آشكارترين دروغ‌هاست. و اگر گفته مى‌شد كه برخى از آن‌ها اين حديث را روايت كرده‌اند وممكن است صحيح باشد در اين صورت امكان صحيح بودنش وجود داشت. (حال آن كه چنين نيست) و قطعاً دروغ و نسبت داده شده بر رسول خدا صلى الله عليه وآله است.»

باز همو مى‌گويد:

«حق به جز با پيامبر صلى الله عليه وآله همراه كسى نمى‌گردد. اگر حق هر جا كه على باشد به همراه او مى‌گشت، واجب بود كه على مانند پيامبر صلى الله عليه وآله معصوم باشد.»[1]

[1] . منهاج السنة ابن تيميه، ج 4، ص 241.