ابن عبدالبر مى‌گويد: از وجوه مختلف از على روايت شده‌ايم كه او هميشه مى‌گفت: من بنده خدا و برادر رسول خدا صلى الله عليه وآله هستم و غير از من كسى جز كذاب نمى‌تواند چنين سخنى را بگويد. سپس ابن عبدالبر مى‌گويد: پيامبر صلى الله عليه وآله در مكه بين مهاجرين عهد برادرى برقرار كرد و در مدينه بين مهاجرين و انصار و در هر دو اين مورد به على فرمود: تو در دنيا و آخرت برادر من هستى و بين على و خودش عهد برادرى‌برقرار نمود و به اين خاطر اين سخن و امثال آن از على شنيده مى‌شد.[1]

اگر ابن تيميه كينه امير المؤمنين عليه السلام را در دل نداشت، چه چيز مى‌تواند سبب گردد كه اين گونه احاديث متواتر را تكذيب كند و در مقابل براى ثابت كردن مناقب و فضائل براى معاويه و يزيدها به دروغ‌ها چنگ بزند و براى آن‌ها فضائل بتراشد؟

البته دقت داشته باشيم كه ابن حجر در «فتح البارى» باطل بودن سخن ابن تيميه را در اين موضوع بيان كرده است و اخوت بين صحابه يعنى بين مهاجر با مهاجر وانصار با انصار از مسلماتى است كه در شرح حال صحابه و حتى در معتبرترين كتاب‌ها نيز موجود است كه براى روشن‌تر كردن دروغگويى ابن تيميه حتى نيازى هم به ذكر اخبار ديگر نيست.

[1] . الاستيعاب ابن عبدالبر، ج 1، ص 338.