نام کتاب : ابن تيميه امام سلفى ها نویسنده : قاسم اف، الياس جلد : 1 صفحه : 503
3. علماى
طرفدار ملك عبد العزيز و علماى طرفدار فيصل هر كدام ديگرى را تكفير مىكردند.
ابن
فرحان مىگويد: «نزد من شكى نيست كه فيصل و همراهانش خطا كردند چون به ولى امر
خروج كردند. اما اين عمل كفر و خارج كننده از اسلام نيست. اما علماى طرفدار امير
عبدالعزيز به كفر و مرتد شدن فيصل و گروهش حكم صادر كردند. اين فتوا از محمد بن
عبداللطيف، محمد بن ابراهيم، سليمان بن سحمان، صالح بن عبدالعزيز و تمام علمايى كه
به آنها عرضه شد صادر گرديد».[1] آنها
تأكيد كردند كه در كفر و مرتد شدن آنها هيچ شكى نيست و از بزرگترين دليل بر مرتد
شدنشان اين است كه ادعا كردهاند كه آنها به بيعت ابن سعود با اجبار داخل
شدهاند.»
4.
ابن فرحان نمونه ديگرى را ذكر كرده و مىگويد: «تكفير، حتى بين خود علماى وهابى
صورت گرفت. وقتى پسران امير فيصل بن تركى (عبدالله و سعود) با هم اختلاف كردند،
همراه هر كدام از اين دو امير علمايى بودند و هر كدام ديگرى را كافر مىخواندند».
(ص 63).
اين
نمونهها نتيجه روش ابن عبد الوهاب در گسترش دايره تكفير مسلمين است». (ص 63).
تقسيم
شدن وهابيها به گروهها
ابن
فرحان مىگويد: «همه مىداند كه در حال حاضر وهابىها بعد از جنگ خليج (جنگ كويت)
به چهار گروه تقسيم شده و بعضى از آنها بعضى ديگر را