ابن فرحان در پاورقى مى‌گويد: «اين تكفير روشن مسلمين در كشورهايى است كه وزارت ارشاد از آن معلمان را به كار مى‌گرفت؛ مانند: مصر، سوريه، اردون، سودان، فلسطين و كشورهاى عربى مغرب و غير آن‌ها». (ص، 119).

4. بعضى از علماى وهابى تمام علوم به غير از علوم شرعى را در فتواهايشان حرام دانسته‌اند.»[1]

5. تعليمات اين زمان مقدمه است براى ملحد و منكر خدا شدن.»[2]

6. هر كه به كشورهاى همسايه براى آموزش يا تجارت يا كار ديگر برود واجب است كه از آن جا برگردد و توبه كند.»[3]

7. نصيحت بر هر مسلمان اين است كه پسر و دختر خود را به اين مدرسه‌هايى كه ظاهرش رحمت و باطنش بلاء و فتنه و نهايتش فاجرى است داخل نكند».[4]

8. باز كردن مدرسه‌هاى دخترانه مصيبت بزرگ است».[5]

9. برخى از علماى وهابى در فتواهايى بازى‌هاى فوتبال و واليبال را تحريم كرده گفته‌اند: «اين بازى‌ها از غرب آمده و در زمان خلفا و پادشاهان مسلمين‌

[1] . همان، ج 16، ص 15.

[2] . درر السنيه، ج 15، ص 489، ج 16، ص 15.

[3] . همان، ج 15، ص 462.

[4] . درر السينه فى الكتب النجدية، ج 16، ص 84.

[5] . درر السنيه فى الكتب النجدية، ج 16، ص 78 و 83.