كند. و آن اينكه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله به اميرالمؤمنين عليه السلام فرمودند: «تو را به جاى خودم گذاشتم تا خليفه من باشى.» اميرالمؤمنين عليه السلام عرض كرد: «من جانشين شما خواهم بود؟ پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله فرمودند: آيا راضى نيستى كه براى من به منزله هارون براى موسى باشى، با اين تفاوت كه تو پيامبر نخواهى بود!»[1]

هيثمى سند اين حديث را صحيح دانسته است.

اما اينكه ابن تيميه جانشينى اميرالمؤمنين در مدينه را در اين واقعه با به جاى گذاشتن ديگران يكسان دانست، بايد اضافه بر آنچه كه بيان شد، گفت: اگر جانشينى اميرالمؤمنين عليه السلام با جانشينى ديگران در اين موقع فرق نداشته باشد پس چرا امثال عمر بن خطاب و سعد بن ابى وقاص آرزو مى‌كردند كه اى كاش اين جانشينى نصيب آن‌ها مى‌شد؟ و آرزو مى‌كردند كه اگر آن را مى‌داشتند، برايشان بهتر از داشتن همه دنيا بود؟ از سخنان خود ابن تيميه نيز به دست مى‌آيد كه او با اين نقشه منافقين و احاديث رسول خدا صلى الله عليه وآله در اين موضوع آگاه بوده و با آگاهى آن را تكذيب كرده است.

ابن تيميه و حديث منزلت‌

ابن تيميه مى گويد: «پيامبر صلى الله عليه وآله حديث منزلت را تنها يك مرتبه در غزوه تبوك ايراد فرمود و به اتفاق اهل علم اصلًا اين حديث را در غير اين مجلس ايراد نفرمودند.[2]

جواب: اين سخن نيز از دروغ‌هاى و انكار حقايق از طرف ابن تيميه است. چه قدر ابن تيميه به دروغ، اتفاق‌ها براى اهل علم و اهل معرفت ساخته است كه در

[1] . معجم الاوسط، ج 4، ص 296، ح 4248؛ مجمع الزوائد، ج 9، ص 110.

[2] . منهاج السنة، ج 7، ص 362.