نشانى از آثار پيامبر صلى الله عليه وآله و كافر خواندن مسلمين. و او در همه اين عقايد پيرو احمد بن تيميه است ....

حق در نزد وهابى‌ها تنها همان چيزى است كه ابن تيميه و شاگردش ابن قييم ومحمد بن عبد الوهاب گفته‌اند و به نظر و عقيده هيچ عالمى از علماى مسلمان ارزشى قائل نيستند، جز سخنانى كه تأييد كننده هوا و هوسشان باشد. (عجبا كه) نزد وهابيان علماى دين اسلام (با اين وسعتش) در اين سه دسته منحصر است.»[1]

[1] . لازم به يادآورى است سخنانى كه اين مؤلف از علما ديگر نقل مى‌كند حقيقتى است غير قابل انكار. وهابى‌ها سخن هر كسى را چه صحابه باشد و چه تابعين و يا هر كس ديگر وقتى با عقيده آن‌ها مخالف است به راحتى رد مى‌كنند و آن شخص را يك فرد بى اهمتى معرفى كرده و حتى با انواع تهمت متهم نيز مى‌كنند. ما در كتاب« توسل و استغاثه در اسلام» نمونه‌هايى را ذكر كرديم و در اين جا مناسب ديديم خواننده عزيز را با دو نمونه آشنا سازيم.

الف.) البانى كه از علماى بزرگ وهابى‌هاست پس از نقل حديثى كه آن را ابن عباس از پيامبر اكرمصلى الله عليه و آله روايت كرده( كه سندش هم صحيح است) و در باره جايز بودن استغاثه به غير خداست به ابن عباس تهمت زده مى‌گويد:« ابن عباس شايد اين حديث را از اهل كتاب گرفته است.»( سلسله احاديث ضعيفه و موضوعه البانى، ج 2، ص 111.)

ب. همچنين در باره اين خبر كه در آن آمده است:« قحطى وخشك‌سالى شديدى مردم مدينه را فرا گرفت و مردم به ام المؤمنين عايشه شكايت بردند. عايشه به آن‌ها گفت:« نگاه كنيد به قبر پيامبر صلى الله عليه و آله وجاى گشادى( سراخى) از قبر آن حضرت به سوى آسمان قرار دهيد به گونه‌اى كه بين قبر و آسمان هيچ مانعى نباشد». پس مردم اين كار را كردند و آن قدر بر ما باران باريد كه علف‌ها روييدند و شتران فربه شدند ...»( سنن دارمى، ج 1، ص 65، ح 920؛ غرائب الحديث ابراهيم حربى، ج 3، ص 946.) سند اين حديث صحيح است. از آن‌جا كه در اين خبر ام‌المؤمنين عايشه به مردم دستور داده است كه براى نجات از اين بلا به قبر پيامبر صلى الله عليه و آله پناه بردند، البانى در باره اين حديث مى‌گويد:« اين سخن از خود عايشه است نه اين كه برگرفته از سخن پيامبرصلى الله عليه و آله باشد. اگر صحيح هم باشد حجت نيست. چون احتمال دارد نظر اجتهادى خود عايشه باشد از همان نظراتى كه گاهى در آن خطا مى‌كند و گاهى صواب. و ما ملزم به عمل كردن به اجتهاد و نظر او نيستيم».( التوسل انوائه و احكامه، البانى، ص 141.)

از اين نمونه در سخنان وهابى‌ها امروزه فراوان است و به راحتى علماى اهل سنت را براى فريب مردم حتى از سنى بودن هم خارج مى‌كنند تا سخن خود را به كرسى نشانند.