ابن قيم نيز در بيت المقدس چنين سخنانى را در منبر گفت و مردم برخاستند تا او را بكشند، ولى سرپرست حرم نگذاشت. علما پس از مشورت در باره گفته‌اى ابن تيميه به كفر او فتوا دادند. قاضى سيف الدين تكيز قضات و علما را جمع كرد وآنگاه قاضى بدر الدين محمد بن جماعت شافعى گفت كه اورا بايد بازداشته و از فتوا دادن منع كرد و زندانى نمود. پس چنين حكمى صادر شد .... قاضى القضات شاگردان ابن تيميه را در دمشق فراخواند كه ابن كثير نيز بين آن‌ها بود. از آن‌ها در باره اين سخن ابن تيميه كه گفته است: «تورات و انجيل تحريف نشده است،» سؤال كرد. ابن كثير آن را انكار نمود. اما ديگران شهادت دادند كه او اين سخن را گفته است. سپس به خاطر اين سخنش شلاق زدند و بعد آزادش كردند. همچنين ديگر شاگران او مانند ابن قييم را نيز شلاق زد ....» زركلى اين كتاب بكرى را ستوده است.[1]

21. محمد بن ابواليمنى لخمى فاكهى مالكى (متوفاى سال 734 ه. ق.)

او كتابى به نام «التحفة المختارة فى الرد على منكر الزيارة» بر رد ابن تيميه نوشته است.[2]

22. امام قاضى و فقيه ابو المحاسن جمال الدين يوسف بن ابراهيم بن جمله شافعى، (متوفاى 738 ه. ق.)

ذهبى و ابن حجر در شرح حالش مى‌گويند: «او در آزار و اذيت ابن تيميه زيادروى مى‌كرد .... اما او خدا و پيامبر را دوست داشت و بدعت گذاران را آزار مى‌داد. او شخص دين‌دار و داراى اعتقاد خوب بود ....»[3]

[1] . الاعلام الزركلى، ج 1، ص 165.

[2] . السلفية الوهابية حسن سقاف، ص 136.

[3] . درر الكامنه، ج 2، ص 173؛ ذيل« تاريخ اسلام» ص، 342.