من أخاف أهل المدينة ظلما أخافه الله وعليه لعنة الله والملائكة والناس أجمعين لا يقبل الله منه يوم القيامة صرفا ولا عدلا؛[1] هر كه با ظلم اهل مدينه را بترساند خدا او را خواهد ترسانيد و لعنت خدا و ملائكه و همه‌اى مردم بر او باد و در روز قيامت خداوند هيچ عملى را از او نخواهد پذيرفت.

اين حديث را اميرالمؤمنين عليه السلام جابر، عباده بن صامت، ابوامامه، سائب بن خلاد، عبدالله بن عمرو، خلاد و صفيه روايت كرده‌اند.

باز هم پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله فرمودند: «هر كه بخواهد بر اهل اين شهر (مدينه) بدى برساند خداوند او را در آتش جهنم آب خواهد كرد، همان گونه كه نمك در آب، آب شده و از بين مى‌رود.»[2]

(البته بايد توجه داشته باشيم كه وهابى‌ها نيز در زمان محمد بن عبدالوهاب و بعد از وى چنين اعمال را با اهل مدينه انجام داده‌اند.)

در حديث صحيح پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله فرمودند: «امر امتم پيوسته پابرجا خواهد بود تا اينكه مردى از بنى اميه به نام يزيد بر آن صدمه وارد كند.»[3]

با وجود اين گونه روايات، ابن تيميه مى‌گويد: «يزيد از اهل بهشت است.»

[1] . مسند احمد، ج 1، ح 1297، ج 3، ح 14860 و 15262 و ج 4، ص 55، ح 16606 و 16608 و 16611 و 16614؛ سنن الكبرى نسائى، ح 4265 و 4266؛ مجمع الزوائد، ج 3، ص 658 و ج 4، ص 3631؛ احاديث صحيحه البانى، ج 5، ح 2304.

[2] . صحيح مسلم، ج 4، ص 121 و 122،( با 4 سند)؛ مصنف عبدالرزاق، ج 9، ص 263، ح 17154 و 17156؛ مسند احمد، ج 1، ص 180 و 184، و ديگران.

[3] . سير اعلام النبلاء، ج 4، ص 39.