مضافاً بر اين، به اين معنا از ابوبكره‌[1] و انس بن مالك‌[2] نيز حديث روايت شده است وسند حديث ابوبكره را هيثمى، البانى و شعيب ارنؤوط صحيح دانسته‌اند و سند حديث انس را هيثمى با وجود لين در سند آن صحيح دانسته است.

اگر در واقع ابوبكر و عمر فرمان‌برترين اصحاب باشند و حال فرمان‌برترين صحابه اين باشد، پس حال ديگران چگونه خواهد بود. البته به نظر مى‌رسد پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله از اين طريق مى‌خواستند اين بزرگواران را به امت اسلامى معرفى بكنند كه چه جايگاهى دارند و اوامر آن حضرت چه مقدار نزد آن‌ها اهميت دارد و الا اگر هدف كشتن او بود بعد از آن نيز امر مى‌فرمودند تا در منزلش و يا هر جاى ديگرى نيز او را بگيرند و به قتل رسانند! در اين داستان كه از ظاهرش خيلى روشن است بيش از يك مرتبه اتفاق افتاده است، چرا شيخين از اوامر پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله به اين راحتى گذشته‌اند؟

با اين بيان دروغگويى ابن تيميه در اين موضوع نيز روشن گشت.

ابن تيميه و حديث «ثقلين»

حديث «ثقلين» كه از احاديث متواتره است، ابن تيميه در اصل صدور آن از پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله ايجاد شك كرده و مى‌گويد: «حديثى كه در صحيح مسلم روايت‌

[1] . مسند احمد، ج 5، ص 42، ح 20448؛ مجمع الزوائد هيثمى، ج 6، ص 225؛ السنه ابن ابى‌عاصم، ص 443، ح 948.

[2] . مسند ابويعلى، ج 1، ص 90، ح 907 و 4143؛ سنن دارقطنى، ج 2، ص 41؛ مجمع الزوائد؛ ج 6، ص 227 با دو سند؛ الاصابه ابن حجر، ج 2، ص 341، رقم 2452.