اى را بر ديگران ثابت نمى‌كند. ابن تيميه در باره‌اى على وخاندانش سخنانى گفته كه دلالت مى‌كند او بر اساس حديث پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله كه فرمود: «على را كسى غير از مؤمن دوست نمى‌دارد و كسى غير از منافق او را دشمن نمى‌دارد» رأس ورهبر منافقان در زمانش بوده و به اين خاطر علماى زمانش نيز به منافق بودن او حكم كرده‌اند .... چگونه او منافق نباشد؟ او كسى است كه سخنان زشت در حق سرور زنان اهل بهشت فاطمه وشوهرش برادر رسول خدا صلى الله عليه وآله گفته است. او در باره‌اى آن‌ها گفته: «همانا در فاطمه نشانه‌هاى از صفات منافقان است كه خدا در باره‌اى آن‌ها فرموده: «اگر (مال دنيا) به آن‌ها داده شود راضى مى‌شوند واگر داده نشود غضبناك مى‌شوند.» ابن تيميه كه خدا او را لعنت كند گفته است: «فاطمه همين گونه كرد، وقتى كه ابو بكر ميراث پدرش را به او نداد.»[1] اما در باره‌اى على گفته است: «او در كودكى مسلمان شد و اسلام كودك قبول نيست. على در هفده مسأله با قرآن مخالفت كرده. به هر جا رو كرده آن جا را خوار كرده. او رياست را دوست داشت و به خاطر رياست مى‌جنگيد، نه به خاطر دين. چهارمين خليفه بودن او مورد اتفاق اهل سنت نيست.» ابن تيميه رهبر گمراهان و كتاب‌هايش كتاب‌هاى گمراه كننده است.»[2] (البته تك تك اين سخنان غمارى در كتاب «منهاج السنه» موجود است.)

غمارى از علماى شافعى و تحصيل كرده‌اى الازهر مصر است كه شرح حالش در كتاب (الاعلام زركلى، ج 1، ص 253) موجود است.

[1] . ابن تيميه عين اين سخن را كه غمارى و سقاف به آن اشاره كرده‌اند و خيلى از سخنان زشت ونارواى ديگر را در حق حضرت فاطمه زهرا و همچنين حضرت على عليها السلام در كتاب« منهاج السنة» اش، ج 4، ص 244 تا 258، به زبان آورده است. حصنى دمشقى نيز اين سخن را از ابن تيميه نقل كرده است كه در آينده خواهد آمد.

[2] . البرهان الجلى احمد غمارى، ص 35.