ترين مردم در نماز خواندن، روزه گرفتن و در قرائت قرآن بودند. آن‌ها داراى لشكر و ديندار به دين اسلام بودند، هم باطناً و هم ظاهراً.»[1] (به مانند سلفى وهابيت امروز.)

4. باز همو مى‌گويد: خوارج از جهت ديندارى دينشان كامل‌تر بوده و آن‌ها راستگو بوده و دروغ نمى‌گفتند.»[2]

5. باز مى‌گويد: «خوارج از رافضه راستگوتر و ديندارتر و پرهيزگارتر هستند. حتى از خوارج سراغ نداريم كه آن‌ها با آگاهى دروغ گفته باشند، بلكه خوارج راستگوترين مردم هستند.»[3]

6. باز مى‌گويد: خوارج عاقل‌تر و راستگوتر و پيروى آن‌ها از حق بيشتر از رافضه است. بسيارى از امامان و مردم عادى رافضى‌ها منكر خدا و كافر هستند.»[4]

همه اين سخنان ابن تيميه در حالى است كه خوارج را رسول اكرم صلى الله عليه وآله از بدترين وشقى‌ترين مردم روى عالم و سگان جهنم‌[5] معرفى نموده‌اند كه به مناسبت برخى از اخبار مربوط به خوارج را در گذشته ذكر كرديم.

ابن تيميه و تكذيب حديث ذليل گشتن مخالفان اميرالمؤمنين عليه السلام‌

ابن تيميه از كسانى كه با اميرالمؤمنين عليه السلام جنگيده‌اند دفاع نموده ومى‌گويد: «شكى نيست كه گروهى از سابقين مثل عمار و سهل در جنگ در كنار على ايستاده وجنگيدند، اما آن كسانى كه او را همراهى نكردند، بهتر از آن‌ها بودند. بدون ترديد كسانى كه عليه على جنگيدند خار و ذليل نشدند، بلكه برعكس يارى نصيبشان گرديد. آن‌ها شهرهايى را فتح كردند و با كفار جنگيدند. لشكرى كه همراه معاويه جنگيدند هرگز خار و ذليل نشدند .... پس چگونه ممكن است كه پيامبر صلى الله عليه وآله فرموده باشد: «خدايا، ذليل كن، هر كسى را كه على را خوار كرده، او را تنها بگزارد و يارى كن، هر كسى را كه على را يارى كند.» كسانى كه همراه على جنگيدند يارى نشدند. پس كجاست يارى خدا از كسانى كه على را يارى كردند؟ اين مطلب و امثال آن دليل بر كذب اين حديث است.»[6]

باز همو مى‌گويد: اين سخن بر خلاف واقع است. چون پيامبر صلى الله عليه وآله جز حق چيزى نمى‌گويد. پيامبر صلى الله عليه وآله دعايش مقبول است، در حالى كه اين دعا عملى نشده است. پس پيامبر صلى الله عليه وآله آن را نگفته است.»[7]

جواب: در پاسخ به اين ادعاى ابن تبيمه بايد گفت:

اولًا: اين ادعا كه مى‌گويد: «كسانى كه على را همراهى نكردند بهتر از شركت كنندگان بودند» چنان كه در گذشته هم گفته بود، مشهورترين كسانى كه اميرالمؤمنين عليه السلام را يارى نكردند سعد بن ابى‌وقاص وابن عمر هستند كه اين دو اگر تنها با عمار مورد بررسى قرار گيرند فاصله‌هاى زيادى براى نزديك شدن به او خواهند داشت چه‌

[1] . منهاج السنة، ج 4، ص 37 و 38.

[2] . همان، ج 6، ص 344.

[3] . منهاج السنه، ج 7، ص 36.

[4] . همان، ج 7، ص 260.

[5] . مصنف ابن ابى‌شيبه، ج 8، ص 731.

[6] . منهاج السنة، ج 7، ص 59.

[7] . همان، ج 7، ص 21 و 55.